سؤ ال :
مشاهد شده حضرت مستطاب عالى اشارات زیادى در خصوص مناجات شعبانیه و ... داشته اید استدعا دارد بفرمائید چرا بخش عمده اعمال عبادى ماههاى رجب و شعبان را این ادعیه تشکیل مى دهد آنگاه پیرامون آثار وضعى و تاءثیرات روحى دعا در تکوین شخصیت معنوى و عرفانى افراد راهنمائى لازم را مبذول فرمائید؟
جواب
این دعاهائى که از ائمه ما وارد شده است مثل دعاء کمیل ، مثل مناجات شعبانیّه : دعاى حضرت سید الشهداءعلیه السّلام دعاى سمات اینها چه جور انسان را درست مى کنند. در روایت است که دعاى شعبانیّه را همه ائمه مى خوانده اند. من در سایر ادعیه ندیدم که اینطور تعبیر شده باشد که همه ائمه مى خوانده اند.. این ادعیه انسان را از این ظلمت بیرون مى برد، وقتى که از این ظلمت بیرون رفت انسانى مى شود که کار مى کند امّا براى خدا، شمشیر مى زند براى خدا، مقاتله مى کند براى خدا، قیامش براى خدا است .
دور کردند مردم را از ادعیه و کتب دعا! یک وقت آتش مى زدند کتب دعا را، آن مرد خبیث کسروى یک روزى داشت که روز آتش سوزى بود! که کتاب هاى عرفانى و کتاب هاى دعا را مى گفتند مى آوردند و آن روز آتش مى زدند! اینها نمى فهمند دعا یعنى چه ؟ تاءثیر دعا را نمى دانند که در نفوس انسان ها چیست ؟ نمى دانند که همه خیرات و برکات از همین دعا خوان ها است ، از همین ها است که با صداى ضعیف دعا مى خوانند و ذکر خدا مى گویند، خواندن همین دعاها بطور طوطى وار هم که هست در آنها تاءثیر کرده و بهترند از آنها که تارک آن دعاها هستند. نماز خواندن ولو اینکه یک مرتبه نازله اى را هم داشته باشد از آن نماز نخوان بهتر است ، مهذّب تر است ، او دزدى نمى کند، پرونده هاى جنایت را شما بررسى کنید ببینید چقدرش مال طلبه است ، چقدرش مال غیرطلبه ؟
آنکه مى گوید ما دعا نمى خواهیم قرآن را هم نمى خواهد، یعنى قرآن را هم قبول ندارد. در قرآن مى فرماید :ادعونى استجب لکم مرا بخوانید، دعا کنید، ان شاءالله خداوند ما را از اهل دعا و اهل ذکر و اهل قرآن قرار دهد.
ائمه طاهرین علیهم السّلام بسیارى از مسائل را با لسان ادعیه بیان فرموده اند، لسان ادعیه با لسانهاى عادى که آن بزرگواران داشتند و احکام را بیان مى فرمودند خیلى فرق دارد. اکثراً مسائل روحانى ، مسائل ماوراء طبیعت ، مسائل دقیق الهى و آنچه را مربوط به معرفة اللّه است با لسان ادعیه بیان فرموده اند ولى ما ادعیه را تا آخر مى خوانیم و متاءسفانه به این معانى توجه نداریم و اصولا نمى فهمیم چه مى خواهند بفرمایند.
همین ادعیه بودند که اشخاص وقتى که ادعیه را مى خواندند قوت روحى پیدا مى کردند و سبکبار مى شدند و شهادت براى آنها هیّن و آسان مى شد. این ادعیه در ماه مبارک رجب و خصوصاً در ماه مبارک شعبان اینها مقدمه و آرایشى است که انسان به حسب قلب خودش مى کند براى اینکه مهیا بشود برود میهمانى ، میهمانى خدا، مهمانى اى که در آنجا سفره اى که پهن کرده است قرآن مجید است و محلى که در آنجا ضیافت مى کند مهمش لیلة القدر است و ضیافتى که مى کند ضیافت تنزیهى و ضیافت اثباتى و تعلیمى ، نفوس را از روز اول ماه مبارک رمضان به روزه ، به مجاهده ، به ادعیه مهیا مى کند تا برسند به آن سفره اى که از آن باید استفاده کنند و آن لیلة القدر است که قرآن در آن نازل شده است . این ضیافت الهى انسان را منقلب باید بکند از این جهت حیوانى به آن جهت واقعى ، انسانى ، از آن ظلمت هائى که اطلاع به آن داریم منقلب کند انسان را به آن نورهائى و آن نورها و نور مطلقى که همه عالم تبع اوست .
آن که سبکبار مى کند انسان را و از این ظلمتکده مى کشد او را بیرون و نفس را از آن گرفتارى ها و سرگشتگى هائى که دارد خارج مى کند این ادعیه اى است که از ائمه ما وارد شده اند... این ادعیه مهیا مى کنند این نفوس را براى اینکه این علائقى که انسان دارد و بیچاره کرده انسان را این علائق ،این گرفتارى هائى که انسان در این عالم طبیعت دارد و انسان را سرگشته کرده است ، متحیر کرده است ، نجاتش بدهند و آن راهى که راه انسان است ببرند، راه هاى دیگر راه انسان نیست ، صراط مستقیم راه انسانیت است .
هر عملى اولش فکر است . هر کارى اولش تفکر و تامل در اطراف کار است . اگر ما در روحمان ضعف باشد، نمى توانیم کارى بکنیم ، روح را قوى کنید، قلب خودتان را قوى کنید، به خدا منقطع بشوید. اینهمه ادعیه اى که وارد شده است و همه را دعوت کرده است به اینکه ... به خدا بکنید براى اینکه او مرکز قدرت است . اینهمه دعوت شده است که به کس دیگرى غیرخدا متشبث نشوید، براى اینکه به شما تزریق کنند قوت را، که شما یک پشتوانه عظیم دارید و او خداست . کسى که خدا را دارد، از چه باید بترسد؟